Kot birmański jest kolejną rasą kota należącego do kotów półdługowłosych. Prawdopodobnie kot tej rasy narodził się w Birmie, ale w rzeczywistości są różne legendy na ten temat, podobnie jak różnie mówi się o tym, w jaki sposób rasa ta dotarła do Europy. Po prostu nie ma jednoznacznej odpowiedzi.
Kot birmański jako zwierzę średniej wielkości posiada wydłużone ciało. Jest silny i muskularny. Jego waga mieści się w granicach od 3 do 6 kilogramów. Trójkątna głowa z delikatnymi zaokrągleniami wydaje się nieco dłuższa niż szersza. Oczy ma duże, zawsze szeroko otwarte, okrągłe. Uszy są niewielkie, a w dodatku wewnątrz wyrastają kępki sierści. Tułów kota tej rasy osadzony jest na krótkich, ale silnych kończynach, które zakończone są dużymi, owalnymi łapkami. Jego ogon jest solidnie porośnięty sierścią. Szata tego kota zgodnie z kategorią do jakiej należy jest półdługa. Jest jedwabista, zawiera niedużą ilość podszerstka. Kota tej rasy można poznać po białych skarpetkach zarówno na przednich jak i tylnych kończynach. Kot ten jest również znakowany nieco ciemniejszym kolorem między innymi na uszach, ogonie i pyszczku. Kot birmański jest jedną z ras, która dojrzewa dość późno.
Kot birmański o umiarkowanym temperamencie łączy w sobie cechy zarówno wesołego kota syjamskiego, a także spokojnego kota perskiego. Kot ten bardzo przywiązuje się do swojego opiekuna. Bardzo chętnie przebywa w towarzystwie ludzi, dlatego nadaje się dla dużych rodzin, także tych, które często odwiedzane są przez gości. Uwielbia dzieci, dlatego tym bardziej nadaje się dla rodzin, w których są dzieci w różnym wieku. Należy do kotów raczej cichych. To kot inteligentny, dzięki czemu bez problemu uczy się różnych sztuczek. Jest kotem rozrywkowym, a więc nie lubi się nudzić, dlatego trzeba stale zapewniać mu jakieś ciekawe zajęcia. Kot tej rasy będzie doskonałym przyjacielem. Jest świetnym zwierzakiem dla osób, które lubią towarzystwo zwierząt.
Koty birmańskie mają łatwą do pielęgnacji szatę z uwagi na to, że nie ulega ona kołtunieniu. Kota należy jedynie czesać w celu pozbycia martwego włosa. Należy to robić raz w tygodniu. Kot tej rasy nie przepada za zimnem, a wręcz go nie lubi, dlatego nadaje się wyłącznie do hodowli w domu, gdzie lubi przebywać najbardziej. Kontrola uszu to podstawa, podobnie jak regularne przycinanie pazurów.
